Verslag zaalhockey heren 1 - wedstrijden zaterdag 7 januari

Uw reporter ziet overal en altijd de positieve kanten van het leven ! In de korte tijd dat het nieuwe jaar nu duurt blijkt dat vaak hard nodig, te beginnen met 7-1-2023.

Heren 1 toog naar Utrecht, en kwam gelukkig op dezelfde plek aan als uw reporter. Onderweg was er wel ruzie met zijn redelijk moderne navigatie systeem; gemonteerd in zijn Beetle uit 2017; gelukkig een vrij kort dispuut want rond 12.00 uur parkeerde hij de groene bolide in een prachtig moderne parkeergarage gelegen vlak naast Sportcentrum Olympos. De cappuccino werd vlot geserveerd en uw reporter constateerde dat beide zalen waarin deze dag gespeeld ging worden, niet voorzien waren van tribunes, slechts enkele spaarzame banken die uw reporter herkende van zijn lagere school. Een schril contrast met de verder moderne sporthal.

Benieuwd naar wat de concurrentie van H1 deze dag zou gaan doen aanschouwde hij vanaf 12.00 uur de wedstrijd tussen Voordaan en Kampong. Na een bescheiden plasje te hebben gepleegd, stond er een 3-1 stand op het scorebord; uw reporter nam aan, geheel ten onrechte, dat Kampong voor stond. Niets van dat alles bleek al snel, aangezien toen Kampong scoorde, de stand veranderde in 3-2. Voordaan was deze dag onherkenbaar en veegde vervolgens in rap tempo de (jonge) mannen uit Utrecht van de snelle vloer, eindresultaat was een onthutsende 7-2 winst voor de Groenekanners.

How time flies realiseerde uw fris ogende reporter zich, hij vond zichzelf terug om 14.00 uur. H1-Almere. Lag het aan zijn ogen of ontbraken een aantal bekende gezichten? H1 kwam flink uitgedund aan de start; Hidde, Daan, Marlon, Luca, Kaj, Boris, Pieter en junioren Iwan en Chiel. Niek was grotendeels hersteld van zijn gebroken hand, hij completeerde het geheel.

Almere, met in de gelederen topscoorder Joep Troost (overigens ex Pinoké) was meteen bij de les. Al in de vierde minuut was hij het die de score opende, een minuut later scoorde ook hij een werkelijke wereldgoal, uw voelt het al, 0-2. H1 was gewaarschuwd, moest aan de bak en begon op te warmen; op het hoogste niveau echter is dat niet toereikend. De aansluitingstreffer kwam er echter toch vrij snel, Luca verzilverde een strafcorner, 1-2. Wat uw kritische reporter opviel waren het grote aantal technische (met name) stopfouten. Een gebrek aan concentratie, wie zal het zeggen, Almere was scherper, oogde gretiger. Toch wist H1 zich aan de malaise te ontworstelen en maakte via een zeer snelle combinatie door Lonny gelijk, uw reporter vond het (en dat was het ook) een wereldgoal. De 2-2 was een keihard feit.

Almere was geenszins aangeslagen, sterker veerde op en terug, Joep Troost tekende middels een streep van een strafcorner voor de 3-2. Wat hierna volgde was een ware vechtwedstrijd. Om elke bal, om elke centimeter in de toch ruim bemeten zaal, werd geknokt, nee, gevochten. H1 kreeg veel kansen 1 op 1 voor de keeper maar faalde hopeloos. Op dit niveau, uw reporter schreef het al eerder, kan je je dat eigenlijk niet permitteren. Beide teams gaven elkaar weinig toe. De strijd werd heviger, er vielen kaarten, er ontstonden ondertal situaties, vooralsnog bleef het 3-2. Onze Duitser in Nederlandse dienst Luca Wolff wist uiteindelijk met een harde corner de gelijkmaker op het elegante scorebord te krijgen, het was de 36e minuut, eindstand 3-3. H1 kwam goed weg.

Om 16.00 uur na een broodje gezond mocht H1 zich melden om de strijd aan te gaan met HIC. Coach Joep van der Loo had de tijd goed gebruikt en H1 kwam fris en gretig uit de kleedkamer. HIC met oud Pinoké Heren 1 speler Allard van Heemstra en Stan Thoolen begon fel.

In de negende minuut liet Michiel van de Stadt de 1-0 op het scorebord verschijnen. Niet lang hierna maakte Boris een prachtige actie en leek te gaan scoren; om totaal onduidelijke redenen werd de treffer geannuleerd; kort hierna maakte Lonny alsnog de waanzinnige gelijkmaker. HIC veert terug en op, binnen enkele minuten schrok H1 wakker en ziet de achterstand 3-1.

Het is even rust, ook voor uw toch behoorlijk aangedane reporter, komt dit nog goed?

De tweede helft barst los, er komen over en weer goede kansen, het scorebord echter staakt. Ondertussen lijkt het horloge van uw ietwat ongerust wordende reporter steeds sneller te gaan lopen, potverdikkie, we gaan hier toch niet weer kostbare punten verspelen? H1 worstelt, niet zozeer met de tegenstander, vooral met zichzelf. Een gevoel van algehele malaise is zichtbaar, ja zelfs voelbaar; teveel net niet situaties, te vaak net niet de juiste passing. Juist ook in deze lastige omstandigheden, weet ditmaal Boris geweldig door te zetten en de zo broodnodige aansluittreffer te produceren, 3-2, en nu door, hier worden Boys mannen! Dan staat Lonny echt op en maakt um, uit een werkelijk onmogelijke hoek weet hij de mooiste goal van de dag te scoren hoog langs de keeper, die zelfs ’s avonds nog niet begrijpt hoe dat kon. 3-3. Nu wordt het echt de dood of de gladiolen, H1 pakt HIC bij de Amstelveens strot en wil ook nog de winnende gaan maken, de laatste energie wordt uit de al moegestreden lijven geperst. Het is teveel gevraagd, H1 speelt opnieuw gelijk en zal morgen uit een ander vaatje moeten tappen.