Bloemendaal gaat Kopje onder, Pinoké wordt landskampioen !!!

Maandag 29 mei 2023 = Pinksteren 2.0 = Pinoké Heren 1

Uw reporter haalt maar wat graag de woorden van strafcornergod Alexander Hendrickx aan. Vandaag stond in Bloemendaal een totaal ander Pinoké Heren 1 dan vorig jaar. Simpelweg aan alles was dat te zien wat op het heerlijke veld in Bloemendaal rondliep. Althans van de bezoekende ploeg wel te verstaan!! De meesterlijke uitstraling van dit vriendenteam was ook al eerder goed te zien geweest. Na een wat stroef begin van de tweede helft van deze Tulp Hoofdklasse Competitie, hervond dit unieke H1 zich precies op tijd, om allereerst Oranje Rood op hun plek te zetten, vervolgens Kampong.

Even in memorie waren ook de competitie duels met OR, Kampong en Bloemendaal kenmerkend. In al deze wedstrijden, uw reporter voelt zich vereert alles te mogen bekijken, lag de dominantie bij H1, technisch, tactisch, maar vooral conditioneel voerde dit H1 telkens de boventoon. Natuurlijk zijn het de spelers die op het veld dit ten toon spreiden, maar laten we vooral niet vergeten welk professioneel team hierachter staat, onder leiding van Oud International Jesse Mahieu. Wekelijks liet H1 zien welke hand Jesse in alles heeft, hoe waanzinnig goed hij begrijpt hoe het hedendaagse hockey gespeeld moet en vooral kan worden. H1 deed naadloos wat hij vroeg. Het getuigt van grote klasse een (lang) seizoen lang dit telkens op de mat te kunnen leggen.

Vandaag, een zonnige maandag in het rustieke Bloemendaal, moest het dan gaan gebeuren. Uw reporter is even zo vrij zijn geboortegrond aan te kaarten, zijn roots liggen om de hoek. Derhalve begreep hij afgelopen zaterdag al, het gevoel was zo verdomd goed, dat H1 de schaal ditmaal wel zou gaan pakken; die zaterdag was H1 al de betere, werd een door iedereen gemiste shoot op de doellijn van Bloemendaal, dus 100% strafbal onthouden. Een teken aan de wand. Geen twijfel mogelijk was er vandaag al voordat er een hockeybal was aangeraakt. Waar vorig jaar tijdens de finale de tribune nog keurig gelijk was verdeeld in Oranje en Blauw, viel het uw relaxte reporter meteen op dat de verhouding ditmaal 2/3 Blauw en 1/3 Oranje was. Zonder meer komisch was de vraag van de omroepster aan de Pinoké supporters om in te schikken. Het gehele blauwe gedeelte wimpelde dit verzoek vriendelijk af, Blauw maakte meteen de dienst uit. In hoeverre deze taferelen tot de mannen op het ruimschoots besproeide veld doordrongen bleef onduidelijk, duidelijk was wel dat H1 meteen dit Oranje bij de kladden had. Waar overigens die kladden zich precies bevonden ontdekte uw attente reporter echter niet, boeien.

Aftasten werd het devies en het getoonde spel met name in het eerste kwart, snel gevolgd door het zich aandienende tweede kwart. Beide ploegen kregen niet echt veel uitgespeelde kansen. Strafcorners werden eerlijk verdeeld, alsmede ook de reddingen van beide top-keepers. Maurits Visser van de thuisploeg en Hidde Brink deden nauwelijks voor elkaar onder. Na een prachtige solo van Tobias Bovelander (inderdaad zoon van Floppie) wilde dartelkoning Marlon absoluut niet achterblijven en liet een bijna nog mooiere backhand-pass los van zijn gelukkig teruggevonden stick, hetgeen resulteerde in een strafcorner. Hoewel Alex in gedachten eindelijk had gescoord, werd zijn push in eerste instantie goed verwerkt door de verdediging van Bloemendaal, echter er volgde een nastoot (in het biljarten vaker voorkomend) die door Lonny attent werd bevorderd tot de openingstreffer. Het publiek, de blauwen vanzelfsprekend, veerden en masse op en gingen uit hun enthousiaste daken, in het Oranje kamp bleef het angstwekkend stil. De 0-1 een feit. Meteen hierna werd de rust ingezet die vlot de met de hand bediende sproeiers liet sprankelen. Er gingen geruchten dat de afstandsbediening afgelopen nacht werd ontvreemd, vreemd.

Met frisse koppies kwamen beide teams terug op het veld, tenslotte volgden er nog 2 kwarten. De thuisclub moest nu echt gaan komen, H1 liet zich ver terugzakken, er was geen doorkomen aan voor de mannen van Rick Mathijssen. Blijkbaar beschikte Bloemendaal ook over duimschroeven, echter duidelijk van een veel mindere kwaliteit dan die H1 in bezit heeft; kost een paar centen.

Niet alleen uw reporter maar eigenlijk alle Pinoké supporters voelden aan dat het vandaag weleens een meer dan gewone Pinkster maandag kon gaan worden. De meest technische en snelle spelers van dit Bloemendaal, t.w. Jorrit Croon en Floris Wortelboer kregen geen (vaste) voet aan de grond, en waar dat even kort leek te gebeuren, troffen zij het verraderlijke drijfzand aan, het pseudoniem vandaag van Pinoké Heren 1.

Bloemendaal begon de moed te verliezen, morde, mopperde zeurde, maar werkelijk alles viel ditmaal niet hun maar de kant van H1 op; dat heet in mooie termen, het geluk zelf afdwingen. En dat is precies wat H1 deed, structureel, een indrukwekkende show werd getoond, topklasse. Mooie momenten waren er zeker ook, waar soms Bloemendaalse Belg Arthur van Doren tegenover landgenoten Sebastien Dockier of Florent van Aubel kwam te staan; Arthur werd er moedeloos van. Het is een feit dat als dan alles jouw kant op gaat vallen, er ruimte komt, kansen zich aanbieden.

Dit derde kwart gaf ook regelmatig een rommelig beeld van 2 hardwerkende teams. Te veel lopen en pielen (das een oude term meneer de reporter) resulteerde (te) vaak in balverlies. Met name overkwam de thuisploeg dit, hetgeen alleen maar hun frustraties deed groeien. H1 stond erbij en keek er lachend naar; precies waar Jesse op gehoopt had gebeurde. Als laatste noodmiddel greep Bloemendaal af en toe naar de referral, maar ook hier werden zij structureel in het ongelijk gesteld; in hun gedachten, "dan zit ook alles vandaag tegen”.

Het vierde kwart moest dan de verlossing voor de thuisploeg gaan brengen. H1 wist wel beter, die 15 minuten gingen zij vol gas, de remmen helemaal los, Bloemendaal ging eraan, dit was een prachtige hockeystrijd, de winnaar zou niet uit Bloemendaal komen. Loon naar werken werd weer eens bewaarheid, Alex doet zijn killers rol weer eer aan, 0-2. Topkapper Lonny, met perfecte look vandaag scoort daarna zijn tweede goal, na een wereldcombinatie, over liefst 4 schijven, de thuisclub weet dat het gedaan is, 0-3. Keeper Maurits Visser wordt als laatste redmiddel naar de kant gehaald, kan dit Bloemendaal nog iets terug doen, de realiteit bewijst allesbehalve. Sterker, H1 gebruikt de ontstane ruimte beter en Morris de Vilder weet een uitgespeelde aanval simpel af te maken, de stand 0-4.

De aanstaande kampioen van Nederland speelt de wedstrijd simpel uit, beide teams hebben alles gegeven, het is zonder meer H1 dat verreweg de langste adem heeft en verdiend wint. Pinoké H1 is voor het eerst in de geschiedenis van deze geweldige club Kampioen van Nederland. De supporters juichen hun longen en stemmen uit hun blauwe lijven, trots en blij, de Wow factor.

Uw reporter zag dat het goed was vandaag, heeeeel goed, nee gewoon perfect.

Heren 1 van harte gefeliciteerd met deze waanzinnig knappe prestatie.

Uw ingetogen maar ozo trotse razende reporter,

Bonno Mijnlieff