Verslag dames 1 tegen Hurley

Zondag hockeydag is al een tijdje geen vastigheid meer, je kan nu gewoon weer vragen hoe laat we spelen zonder semi gegeneerd te beseffen dat dat al 100 jaar 12.45 uur zondagmiddag is. Ook nu weer een nieuwe tijd dit seizoen, zaterdagavond 18.30 uur. Gelukkig wel lekker op Pinoké verzamelen, dat is dan wel weer vertrouwd. Nu brengt deze nieuwe starttijd het nieuwe dilemma dat je zowaar bijna 2 weekenddagen hebt. Een rustige start van de zaterdag, rustig een beetje hockey kijken en dan nóg voldoende tijd om voor te bereiden op de wedstrijd, zo flexibel zijn we dan ook wel weer.

Klokslag 16.30 uur stond iedereen klaar op Pinoké, telefoons in de hand om naar de mannen te kijken (die speelden ook bij de buren) en klaar om te discussiëren over de het aantrekken van legging en/of thermo. Een discussie die elk jaar rond het eind van de eerste seizoenshelft opgestart wordt. Gevolgd door bemoedigende woorden van Joost, wat tactische aanwijzingen van Daan en het hamerverhaal van Kiki Collot vertrokken we te voet naar onze Oosterburen. Hier konden de laatste argumenten in de thermodiscussie worden geuit en zagen we de mannen alvast over Hurley heen walsen, lekker bezig!

Belangrijk detail om even te vermelden is dat Lana zo’n 10 minuten voor het inlopen aankondigde dat ze zou gaan scoren, Brian Brobbey had immers ook zijn eerste goal van het seizoen gemaakt. We spoelen even door naar 1,5 minuut na het begin van de wedstrijd, want zo geschiedde. Laan kreeg de bal na een mooie aanval van Tessa, en schoot genadeloos binnen. Jullie begrijpen natuurlijk dat we de ontwikkelingen van Brobbey vanaf nu nauwgezet zullen volgen, en anders wel de voorspelskills van Lana. Dan de rest van de eerste helft, als je nog een halfuurtje over hebt zou je het eigenlijk even terug moeten kijken. Fantastische combinaties werden opgevolgd door overweldigende druk naar voren, een prachtig avondje vermaak. Een van die mooie aanvallen eindigde dan ook in een goal van Ma, een goal die door bijna iedereen in de cirkel is aangeraakt, maar he!

Daarnaast niet onbelangrijk om te vermelden dat Frances en Maria hun rentree maakten. Het verhaal van Maria is bekend, kort samengevat; ze had een hernia, kon toen weer hockeyen, bleek een nog veel ergere hernia te hebben en uiteindelijk helemaal geen hernia. Lang verhaal, maar ze doet gelukkig weer mee. Fran is nog veel langer uit de roulatie, ze stapte vorige winter op een stick, leek een standaard enkelblessure te hebben, maar bleek toen door de glijpartij ongeveer alles gescheurd te hebben wat kon. Na een lange revalidatie kon ze vlak voor de zomer al een potje meedoen, maar nu werkt het lichaam dan ook officieel mee.

De tweede helft bracht veel spanning, maar helaas iets minder mooi hockey. Helemaal niet erg voor de neutrale kijker natuurlijk, maar onze excuses voor de harten van de Pinoké-supporter. Hurley maakte zijn eerste corner, en vuurde daarna een paar spannende ballen de cirkel in. Eentje daarvan eindigde dan ook tegen de plank, maar elke coach zal zeggen dat je ook een beetje geluk nodig hebt om tot mooie dingen te komen. In een laatste spanningsoffensief mocht Hurley nog een corner nemen, maar die werd er fantastisch uitgelopen. Al met al, een wedstrijd die alles had; goed hockey, veel spanning, kaarten, duwen, mooie goals, een beetje geluk en 3 hele verdiende punten.

Als laatste, en niet geheel onbelangrijk rest mij nog om iedereen langs de lijn te bedanken. Ontzettend leuk om te zien dat er zoveel enthousiaste supporters langs de lijn stonden, wij zijn heel blij met jullie!

Volgende week spelen we – schrik niet – op zondagmiddag, om 12.45 uur. We spelen dan uit tegen mijn oude cluppie HGC, dat is alweer een tijdje geleden, maar toch leuk. Zien we jullie daar weer?

Liefs namens Dames 1,
Kiki Gunneman
#1